De Nijl

Egypte heeft sinds het begin van de beschaving altijd een prominente rol gespeeld. Midden in de woestijn, de Sahara, had het land van de farao’s een enorme belangrijke levensader. De rivier de Nijl vormde Egypte en bood Egypte een onuitputtelijke bron van vruchtbaarheid. Een strook van 2 tot 5 kilometer aan beide oevers biedt de Egyptenaren een strook vruchtbare grond. Daarachter de lijmstenen muren van de onvruchtbare wildernis. In het oosten is dat de Arabische woestijn en in het westen de Libische woestijn. In het noorden komt de rivier uit in de mooie blauwe Middellandse Zee

Het noorden -in de delta van de Nijl- van Egypte dankt zijn bestaan aan de vruchtbare grond die de Nijl daar al honderden jaren dropt. Van de vruchtbare modder wordt jaarlijks dankbaar gebruik gemaakt. De delta in Beneden-Egypte strekt zich uit in een denkbeeldige driehoek van Caïro, Alexandrië en Port Saïd.

De bron van de Nijl ligt in twee rivieren. Deze twee rivieren komen tezamen bij Khartoem, de hoofdstad van Soedan. Deze twee rivieren zijn de Blauwe en de Witte Nijl maar na samenkomst heet de rivier zoals wij hem kennen; de Nijl. Als je vervolgens afzakt met de stroming van de Nijl kom je langs allerlei pittoreske plaatsjes en vele tempels die er door de tijd heen geplaatst zijn. Voordat de Nijl echt Egypte binnenstroomt komt ze eerst nog langs een aantal ondoorgaanbare plaatsen. Deze cataracten zijn plaatsen waar het water laag staat en de bedding bedekt is met ontelbare rotsen. De eerste cataract ligt nu vlak bij de Dammen van Aswan. Door het lage water na de dammen is het goed te zien hoe ruig de cataracten in oude dagen waren.

Het vruchtbare water van de Nijl is absoluut noodzakelijk om te kunnen overleven in dit verder zo droge land. Al in de oudheden werd er gebruik gemaakt van een systeem van kanalen en een soort waterpomp, de shaduf. Deze systemen moesten er voor zorgen dat het water landinwaarts kwam en daar ook voor bevochtiging van de oogst kon zorgen. De producten die geproduceerd werden -en nog steeds- worden zijn vooral graan, suikerriet, maïs, rijst en zelfs katoen. In Boven-Egypte worden zelfs uien en bonen verbouwd. Van origine groeit er langs de rivier ook nog eens heel wat fruit; dadels, sinaasappelen, vijgen en bananen.

Het klimaat wordt echter overheerst door de hitte van de woestijn. Zelfs de Nijl kan daar niets aan veranderen. Van Juni tot September is de hitte bijna ondraaglijk maar in de winterperiode neemt de temperatuur toch wat aangenamere vormen aan. Regen komt er nauwelijks voor in een land waar alleen maar de zon kan schijnen. In de delta komt soms wel regen voor maar dat is niet in die vormen zoals wij dat in Europa kennen.

Heden ten dage is de Nijl nog steeds een enorme belangrijke bron van inkomsten voor de Egyptenaren. Naast het water dat de Nijl levert voor de landbouwgrond, gebruiken de Egyptenaren de Nijl ook als een belangrijke toeristische trekpleister. Niet direct natuurlijk, maar er worden talloze Nijlcruises aangeboden die de horden toeristen moeten vervoeren naar de mooie plekken en steden die aan de Nijl liggen. Zeker tussen Luxor en Aswan varen een 50-tal boten wekelijks op en neer. Eigenlijk wel jammer dat er een beetje voorbij gegaan wordt aan de schoonheid want de Nijl is in combinatie met de vegetatie op de oevers een prachtig gezicht en zeker de moeite waard.